اسید شویی و اکسید زدایی

اسيد شويي يا اكسيد زدايي همان عمليات شيميايي زنگ زدايي مي باشد.

 این روش ارتباط زیادی به جنس و نوع قطعه دارد.

مکانیسم آن غوطه وری قطعه در داخل اسید مربوطه به منظور برداشتن زنگ، اکسید فلزی و حتی براق کاری می باشد.

در این روش از اسید های معدنی و آلی استفاده می شود.

یکی از متداول ترین و مهم ترین محلول های اسید شویی، اسید سولفوریک می باشد.

اسید کلریدریک نیز برای اغلب فولاد ها، قبل از قلع کاری یا گالوانیزه بکار می رود.

از اسیدهای نیتریک – هیدروفلئوریکنیز برای برای زنگ زدایی استینلس استیل استفاده می شود.

مکانیزم عملکرد اسید شویی

در اثر واکنش اسید با فلز پایه محصولات واکنشی به شرح ذیل می باشند:

با گذشت زمان و تشکیل نمک های فلزی در داخل محلول اسید شویی، علاوه بر کاهش غلظت اسید، احتمال رسوب و نشستن بر روی فلز آب برداری شونده نیز وجود دارد.

ارتباط بین درجه حرارت – زمان اسید شویی

ارتباط بین زمان اسید شویی – درصد وزنی انحلال

ممانعت کننده ها (Inhibitors)

ممانعت کننده ها به محلول اسید شویی اضافه می شوند که از خوردگی بیش از حد  فلز پایه جلوگیری کنند و یا آن را به حداقل برسانند.

ممانعت کننده ها باعث:

1. کمترین خوردگی فلز پایه
2. کاهش فعالیت هیدروژن جهت شکنندگی (تردی)
3. جلوگیری از حفره دار شدن سطح قطعه
4. کاهش بخارات حاصل از اسید با فلز پایه
5. کاهش تحلیل اسید مصرفی

تاثیر ممانعت کننده در کاهش وزن فلز

شرایط کلی بکارگیری محلول های اسید شویی

• محدوده غلظتی اسید
• نوع اسید مصرفی (جامد یا مایع)
• دما
• زمان
• تلاطم

---

پستهای مشابه